Περπατούσα στο δρόμο όταν κάποιος στάθηκε μπροστά μου.
Δε μιλήσαμε.
Μόνο με κοίταξε με το βλέμμα ενός άλλου καιρού που έχουν πάντα αυτοί που οίζουν τη ζωή μας.
Ύστερα άκουσα τα βήματα του να χάνονται.
Και μόνο τα άστρα είχαν μείνει εκεί στο βραδιασμένο ουρανό.
Τάσος Λειβαδίτης
Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου.
Το φοβάμαι ότι θα έρθει αυτή η ημέρα, και θα το αντιμετωπίσω. Μόνο ομορφιά έχω κρατήσει πλέον. Και αυτό μου λείπει. Η ομορφιά της ψυχής και του αγγίγματος ενός ανθρώπου.
Αυτή ήταν και η «κατάρα» που άφησε πίσω του, να αναζητώ κάποιον που θα ξαναορίσει τη ζωή μου.
