Περπατούσα στο δρόμο όταν κάποιος στάθηκε μπροστά μου.
Δε μιλήσαμε.
Μόνο με κοίταξε με το βλέμμα ενός άλλου καιρού που έχουν πάντα αυτοί που οίζουν τη ζωή μας.
Ύστερα άκουσα τα βήματα του να χάνονται.
Και μόνο τα άστρα είχαν μείνει εκεί στο βραδιασμένο ουρανό.
Τάσος Λειβαδίτης
Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου.
Το φοβάμαι ότι θα έρθει αυτή η ημέρα, και θα το αντιμετωπίσω. Μόνο ομορφιά έχω κρατήσει πλέον. Και αυτό μου λείπει. Η ομορφιά της ψυχής και του αγγίγματος ενός ανθρώπου.
Αυτή ήταν και η «κατάρα» που άφησε πίσω του, να αναζητώ κάποιον που θα ξαναορίσει τη ζωή μου.
2 σχόλια:
Αν πραγματικά θέλεις να δεις το βλέμμα αυτού που ορίζει τη ζωή σου ... κοίτα στον καθρέφτη.
(περιμένω τη μετάφραση κι αν είναι και στα Ελληνικά ακόμη καλύτερα)ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
Καλημέρα,
δεν βρήκα το mail σου στο blog σου για να σου στείλω τη μετάφραση.
Όσο για τον καθρέπτη έχεις απόλυτο δίκαιο.
Δημοσίευση σχολίου