Σκίζω το δέρμα μου να πονέσω – να ξεφύγει η σκέψη μου από εσένα.Σβήνω τις ώρες μία, μία – να κυλίσουν αυτές οι γιορτές.
Κοιμάμαι νωρίς σαν παιδί – γιατί ξύπνιος όλα εσένα θυμίζουν.
Και αναρωτιέμαι που πηγαίνουν οι μεγάλες αγάπες.
Ειδικά η αγάπη που μου πρόσφερες απλόχερα, έντονα, δυνατά.
Ποιο χέρι τις σβήνει από μέσα? - το θέλω να έρθει εδώ και σε εμένα.
Να σβήσει τον πόνο μιας αναίτιας φυγής.
Ενός μεγάλου έρωτα που μόνος μου πια ζω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου